Υποτίθεται ότι οι ανδρικές προτιμήσεις για ένα συγκεκριμένο μέγεθος στήθους αντικατοπτρίζουν την εξελικτική θεωρία. Για να ισχύει κάτι τέτοιο, πρέπει να αποδειχθεί ότι τα αναφερόμενα ελκυστικά χαρακτηριστικά παρέχουν ενδείξεις για την υγεία των γυναικών ή τη πιθανή αναπαραγωγική τους ικανότητα.
Ωστόσο, οι οποιεσδήποτε προτιμήσεις μπορεί να καθορίζονται σε μεγάλο βαθμό ή αποκλειστικά από πολιτιστικούς παράγοντες, αντανακλώντας ίσως ιδιαίτερες έννοιες γυναικείας ομορφιάς που διακινούνται από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης.
Οι άντρες προτιμούν το μεγάλο στήθος;
Από τη δεκαετία του 1960, πολλές μελέτες έχουν αξιολογήσει την ελκυστικότητα του γυναικείου στήθους, ιδίως όσον αφορά στο μέγεθος. Μια πρώιμη συνεισφορά του Jerry Wiggins και των συνεργατών του (1968) εξέτασε τις προτιμήσεις των ανδρών για το στήθος, τους γλουτούς και τα πόδια χρησιμοποιώντας απλές, γυμνές γυναικείες σιλουέτες.
Ενενήντα πέντε άντρες βαθμολόγησαν εικόνες σε ζεύγη με διαφορετικά μεγέθη αυτών των περιοχών του σώματος. Ο κύριος στόχος ήταν να εντοπιστούν τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας των ανδρών που σχετίζονται με τις προτιμήσεις τους, αλλά συγχρόνως προέκυψαν μερικές ενδιαφέρουσες και βασικές πληροφορίες.
Αν και οι άνδρες βαθμολόγησαν το μεγάλο στήθος ως πιο ελκυστικό από το μικρό, η πλειοψηφία των ανδρών προτίμησε το μέτριο μέγεθος στήθους.
Στη συνέχεια, οι δημοσιευμένες αξιολογήσεις ελκυστικότητας για το μέγεθος του στήθους απέδωσαν αντικρουόμενα ευρήματα, καθώς υπήρχαν προτιμήσεις τόσο για το μεγάλο, όσο και για το μεσαίο και το μικρό στήθος. Συνολικά, ωστόσο, οι άνδρες βαθμολόγησαν υψηλότερα το μεσαίο στήθος.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι μια έρευνα του 2013 των Viren Swami και Martin Tovée, η οποία αναφέρει μια περίπλοκη μελέτη που χρησιμοποιεί περιστρεφόμενα τρισδιάστατα μοντέλα δοκιμών και η οποία απέδωσε ποσοστά κοντά στα αρχικά ευρήματα του Wiggins και των συνεργατών του.
Επιλέγοντας ανάμεσα σε πέντε διαφορετικές κατηγορίες μεγέθους, το ένα τρίτο των ανδρών βαθμολόγησε το μεσαίο ως το πιο ελκυστικό. Μόνο το ένα τέταρτο προτιμούσε το μεγάλο στήθος και μόνο ένας στους 10 προτιμούσε το πολύ μεγάλο στήθος.
Για να εντοπίσουν τις κοινωνικές επιρροές, ο Swami και ο Tovée μελέτησαν Βρετανούς λευκούς άνδρες σε μια κοινότητα του Λονδίνου. Διαπίστωσαν ότι οι προτιμήσεις για μεγαλύτερο στήθος συνδέονταν σημαντικά με μεγαλύτερες τάσεις προς τον «καλοπροαίρετο σεξισμό», την αντικειμενοποίηση των γυναικών και την εχθρότητα απέναντί τους.
Η πολύ σημαντική διαπολιτισμική προοπτική
Μόνο διαπολιτισμικές μελέτες μπορούν να αποκαλύψουν ουσιαστικές απαντήσεις ανεξάρτητα από τους κοινωνικούς κανόνες και ίσως έχουν μια εξελικτική βάση. Μια έρευνα του 2010 από τον Barnaby Dixson και τους συνεργάτες του αντιμετώπισε ρητά αυτό το βασικό ζήτημα της διαφοροποίησης μεταξύ των πολιτισμών.
Χρησιμοποιώντας ένα ερωτηματολόγιο, οι προτιμήσεις για το γυναικείο στήθος σε δοκιμαστικές εικόνες αξιολογήθηκαν από περισσότερους από 200 άνδρες στη Νέα Ζηλανδία, τη Σαμόα και την Παπούα Νέα Γουινέα.
Ένα σαφές εύρημα ήταν ότι οι άνδρες στην Παπούα Νέα Γουινέα έδειχναν μεγαλύτερη προτίμηση για μεγαλύτερο στήθος από τους Νεοζηλανδούς, ενώ οι άνδρες της Σαμόα βρίσκονταν στη μέση.
Περιέργως, οι προτιμήσεις διέφεραν μεταξύ ανύπαντρων και παντρεμένων ανδρών. Στη Νέα Ζηλανδία, οι εργένηδες προτιμούσαν κατά κύριο λόγο ένα μεσαίο μέγεθος ενώ οι παντρεμένοι άντρες προτιμούσαν το μεγάλο στήθος.
Προέκυψαν επίσης διαφορές μεταξύ των πολιτισμών. Αν και οι άντρες από τη Σαμόα έδειχναν μια διάκριση μεταξύ ανύπαντρων και παντρεμένων ανδρών, όπως οι Νεοζηλανδοί, προτιμούσαν περισσότερο τα μεγαλύτερα στήθη. Αντίθετα, οι ανύπαντροι και οι παντρεμένοι άνδρες διέφεραν ελάχιστα στην Παπούα Νέα Γουινέα. Και οι δύο προτιμούσαν κατά κύριο λόγο το μεγάλο στήθος.
Μια δεύτερη έρευνα του 2017 από τον Jan Havlíček αξιολόγησε τις προτιμήσεις των ανδρών τόσο για το μέγεθος όσο και για το σχήμα του γυναικείου στήθους σε τέσσερις πολιτισμούς – Βραζιλία, Καμερούν, Τσεχία και Ναμίμπια.
Η σφριγηλότητα του μαστού μειώνεται με την ηλικία και τις διαδοχικές γεννήσεις, έτσι οι συγγραφείς πρότειναν ότι – ενώ το μέγεθος του μαστού σε νεαρές γυναίκες υποδηλώνει πιθανή γονιμότητα – η σφριγηλότητα του μαστού μπορεί να υποδηλώνει υπολειπόμενη γονιμότητα στη συνέχεια. Υπέθεσαν ότι, σε όλους τους πολιτισμούς, οι άνδρες θα έπρεπε να δείχνουν προτιμήσεις τόσο για το μέγεθος του στήθους όσο και για τη σφριγηλότητα (που επηρεάζει το σχήμα).
Οι δοκιμές που διεξήχθησαν χρησιμοποίησαν δύο σετ εικόνων, το ένα με διαφορετικό μέγεθος στήθους και το άλλο με διάφορους βαθμούς σφριγηλότητας του στήθους. Αν και οι προτιμήσεις για το μέγεθος διέφεραν, οι περισσότεροι προτίμησαν μεσαίου μεγέθους στήθη, παρέχοντας τη διαπολιτισμική επιβεβαίωση ότι οι άνδρες προτιμούν γενικά στήθη μεσαίου μεγέθους.
Και στους τέσσερις πολιτισμούς, ο Havlíček και οι συνεργάτες του εντόπισαν μια σταθερή προτίμηση για σφιχτό στήθος, υποστηρίζοντας την ιδέα ότι το σχήμα υποδηλώνει τη γονιμότητα.
Μέγεθος στήθους και ορμόνες
Συμπληρωματικά στοιχεία προέρχονται από το μέγεθος του μαστού σε σχέση με τα επίπεδα ορμονών στο γυναικείο σώμα. Το 2004, η Grazyna Jasieńska και οι συνεργάτες της παρουσίασαν αποτελέσματα από την παρακολούθηση των ορμονών σε έναν πλήρη εμμηνορροϊκό κύκλο για περισσότερες από 100 Πολωνές ηλικίας 24-37 ετών. Βρήκαν μια μικρή, αλλά σημαντική θετική συσχέτιση μεταξύ του μεγάλου μαστού και της γυναικείας ορμόνης οιστραδιόλης (το κυρίαρχο οιστρογόνο).
Οι γυναίκες με μεγάλο στήθος και στενή μέση είχαν κατά το 1/3 υψηλότερα επίπεδα οιστρογόνων από άλλες γυναίκες. Αυτή η διαφορά βοηθάει στην αξιολόγηση του γυναικείου αναπαραγωγικού δυναμικού.
Μια έρευνα που δημοσιεύτηκε το 1996 από τη Susan Lipson και τον Peter Ellison αποκάλυψε ότι σε γυναίκες που στόχευαν στην εγκυμοσύνη, τα επίπεδα οιστραδιόλης ήταν αρκετά υψηλότερα σε κύκλους όπου συνέβη η σύλληψη.
Αναφερόμενοι σε αυτό, η Jasieńska και οι συνεργάτες της πρότειναν ότι σε γυναίκες με μεγάλο στήθος και στενή μέση, τα υψηλότερα επίπεδα οιστρογόνων μπορεί να υποδηλώνουν μια σημαντικά υψηλότερη πιθανότητα σύλληψης.
Μια δεκαετία αργότερα, η Rachel Grillot και οι συνεργάτες της ανέφεραν ευρήματα από μια έρευνα παρακολούθησης σε ανατομικούς και ορμονικούς δείκτες της σωματικής ελκυστικότητας των γυναικών.
Παρακολούθησαν τις ορμόνες σε έναν ή δύο εμμηνορροϊκούς κύκλους 33 φοιτητριών ηλικίας κατά μέσο όρο 19 ετών, υπερβαίνοντας τη Jasieńska και τους συναδέλφους τους σε δύο κρίσιμα σημεία: Πρώτον, οι μαθητές και των δύο φύλων βαθμολόγησαν ανώνυμες φωτογραφίες του σώματος των συμμετεχόντων για να αξιολογήσουν την ελκυστικότητα.
Δεύτερον, υπολογίστηκε ο Δείκτης Μάζας Σώματος (ΔΜΣ, σωματικό βάρος διαιρούμενο με το τετράγωνο του ύψους) για να αξιολογηθούν οι αλληλεπιδράσεις με την ελκυστικότητα.
Σε αντίθεση με την Jasieńska, η Grillot και οι συνεργάτες της δεν βρήκαν σημαντικές συσχετίσεις μεταξύ των μέσων συγκεντρώσεων ορμονών και του μεγέθους του μαστού. Ωστόσο, το μέγεθος του δείγματός τους ήταν σημαντικά μικρότερο και τα υποκείμενα της δοκιμής ήταν μια δεκαετία νεότερα.
Βέβαια, προέκυψε ένα σημαντικό εύρημα: η ελκυστικότητα συσχετίστηκε αρνητικά με τον ΔΜΣ. Αποκαλύφθηκε δε και μια θετική συσχέτιση μεταξύ της ελκυστικότητας και των επιπέδων οιστραδιόλης.
Ανεξάρτητα από τις διαφορές των δειγμάτων, αυτές οι δύο μελέτες για τη γυναικεία ελκυστικότητα σε σχέση με τα επίπεδα ορμονών μοιράζονται μια αξιοσημείωτη αδυναμία στην έλλειψη αποτελεσματικής διαπολιτισμικής σύγκρισης.
Χειρουργική τροποποίηση του μεγέθους του μαστού
Σε όλο τον κόσμο, πολλές γυναίκες στρέφονται προς την αισθητική επέμβαση για να τροποποιήσουν το μέγεθος του στήθους τους. Σύμφωνα με πληροφορίες, η μεγαλύτερη ζήτηση υπάρχει στη Βραζιλία, αλλά τέτοιες παρεμβάσεις είναι πολύ συχνές σε πολλά μέρη του κόσμου.
Η Έκθεση Στατιστικής Πλαστικής Χειρουργικής του 2018 από την Αμερικανική Εταιρεία Πλαστικών Χειρουργών σημειώνει ότι η αυξητική στήθους είναι η κορυφαία αισθητική επέμβαση στις ΗΠΑ από το 2006.
Για το 2018, καταγράφηκαν συνολικά 313.000 επεμβάσεις, αυξημένες κατά 4% σε σχέση με το 2017. Σημειώστε, ωστόσο, ότι η αυξητική στήθους για αισθητικούς λόγους μπορεί να περιλαμβάνει και μείωση του μεγέθους. Τόσο το 2017 όσο και το 2018 καταγράφηκαν περίπου 43.600 μειώσεις για αισθητικούς λόγους, ωστόσο οι αυξήσεις ήταν επτά φορές πιο συχνές.
Μια έρευνα του 2003 από την Elizabeth Didie και τον David Sarwer παρουσίασε τα αποτελέσματα μιας έρευνας βασισμένης σε 24 γυναίκες που αποφάσισαν να υποβληθούν σε αισθητική αυξητική στήθους.
Η σύγκριση με παρόμοιο αριθμό γυναικών που δεν αναζητούσαν τη χειρουργική επέμβαση επιβεβαίωσε τα αποτελέσματα προηγούμενων μελετών: Οι υποψήφιες για την αυξητική στήθους ένιωθαν μεγαλύτερη δυσαρέσκεια με το στήθος τους.
Ωστόσο, και στις δύο ομάδες οι γυναίκες δεν διέφεραν σε σχέση με τη συνολική δυσαρέσκεια που ένιωθαν για το σώμα τους ή την επίγνωση των κοινωνικοπολιτισμικών επιρροών.
Συνολικά, οι γυναίκες που ζητούσαν αύξηση φαινομενικά υποκινούνταν κυρίως από τα δικά τους συναισθήματα για το στήθος τους. Οι άμεσες ή έμμεσες εξωτερικές επιρροές, όπως οι προσδοκίες των ερωτικών συντρόφων τους ή οι κοινωνικοπολιτισμικές αναπαραστάσεις της ομορφιάς, ήταν λιγότερο σημαντικές.
Τι σημαίνουν όλα αυτά…
Η ικανότητα μιας γυναίκας για αναπαραγωγή και παραγωγή μητρικού γάλακτος δεν έχει καμία σχέση με το μέγεθος του στήθους πριν από την εγκυμοσύνη. Αυτό που έχει σημασία είναι η αύξηση του μεγέθους κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Οποιαδήποτε εξελικτική εξήγηση για τις αντιδράσεις των ανδρών στο στήθος μιας γυναίκας όσον αφορά την αναπαραγωγική ικανότητα πρέπει να βασίζεται αλλού.
Ωστόσο, ένα βασικό εύρημα από μια σειρά μελετών για το μέγεθος του γυναικείου στήθους είναι ότι οι άνδρες προτιμούν κατά κύριο λόγο το μεσαίο μέγεθος, όχι το μεγάλο.
Η εύρεση ερωτικού συντρόφου και η ελκυστικότητα μιας γυναίκας δεν επηρεάζεται από το μέγεθος και το σχήμα του στήθους. Όλες οι παραπάνω έρευνες μας επιβεβαιώνουν ότι η μανία για την αυξητική στήθους δεν εξαρτάται από τις ανδρικές προτιμήσεις, αλλά από τη γυναικεία αντίληψη και τη παρερμηνεία του ανδρικού γούστου.
Διαβάστε ακόμα στο Manday.gr:
